Οκτώ γυναίκες.
Ένας άντρας.
Για ποιο λόγο μπορεί να βρεθούν οκτώ τελείως διαφορετικές γυναίκες κάτω από την ίδια στέγη; Τι μπορεί να συνδέει αυτές τις οκτώ γυναίκες; Πόσες ανασφάλειες, άγχη και ανησυχίες κρύβει η γυναικεία φύση; Γιατί εξαφανίζονται μία μία; Και ποια είναι τέλος πάντων αυτή η αμίλητη φιγούρα;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
ΤΟ ΜΩΡΟ ΤΗΣ ΡΟΟΥΖ μαρήήήή
7 σχόλια:
Πρόκειται για μια ξεκαρδιστική κωμωδία με στοιχεία grotesque, μια μεταμοντέρνα παράσταση devised theater, μια μελέτη γύρω από τη φύση του κωμικού.
Το αποτέλεσμα είναι μια συναρπαστική, εξωφρενική κωμωδία χαρακτήρων που αξιοποιεί όλες τις αποχρώσεις του κωμικού από τη λεπτή ειρωνεία ως τη φάρσα. Μια κωμωδία χαρακτήρων που δεν παύει να είναι ειλικρινής συνάντηση ψυχής, μια πράξη επικοινωνίας, μια τρυφερή αλλά και καυστική ματιά στον κόσμο που ζούμε.
Ομήρου Ομηρία: Είχα την ευκαιρία να δω την παράσταση πριν λίγο καιρό. Αν τα καράβια σας βούλιαξαν, αν σας κάηκε ο θερμοσίφωνας, αν σας είπαν ότι νύχτα πήρατε το δίπλωμα στο δρόμο, αν η γυναίκα σας μαγείρεψε μουσακά ενώ είστε αλλεργικός στις μελιτζάνες και τέλος πάντων αν όλα σας πάνε στραβά και θέλετε λίγο να ξεφύγετε, τούτη η παράσταση είναι ιδανική. Η πλοκή της, οι έξυπνοι διάλογοι, το καλόγουστο χιούμορ και το ανατρεπτικό φινάλε είναι ότι πρέπει για σας. Για τις επόμενες 2 περίπου ώρες αφού περάσετε το κατώφλι του θεάτρου, θα βιώσετε τι εστί γυναίκα και δη, γυναίκα σε απόγνωση, που ίσως είναι η ίδια που κοιμάστε δίπλα της κάθε βράδυ. Αυτά που θα δείτε ίσως έχουν προβληματίσει πολλές από μας και τα βλέπουμε να λαμβάνουν χώρα μπρος στα μάτια μας με μια πολύ καλή δόση χιούμορ κάνοντάς μας να πιστεύουμε πως δεν είμαστε οι μόνες. Ελπίζω να σας προϊδέασα λίγο για αυτό που πρόκειται να υποστείτε.
Καλή διασκέδαση, για μένα ήταν!
Έργο μυστηρίου που καταμαρτυρεί το μεράκι των συντελεστών του. Μαύρη κωμωδία με ανατρεπτικό χιούμορ και έντονη ηθογραφία, αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμών του θιάσου. Μέσω του Ομήρου και της "ομηρίας" των γυναικών, παρουσιάζονται οι ανασφάλειες των ανθρωπίνων σχέσεων... τόσο που αναρωτιέσαι κατά πόσο κρύβει ο καθένας μας έναν Όμηρο μέσα του.
Το έργο αυτό είναι μια όαση αυθορμητισμού σε μια στεγνή καθημερινότητα. Με άλλα λόγια, είναι must!
Δεν είμαι θεατρόφιλος. Στην ζωή μου είναι ζήτημα να έχω δει 10 παραστάσεις. Το βρίσκω στατικό σε σχέση με τον κινηματογράφο και τις θεατρικές ερμηνείες υπερβολικές και συνήθως χοντροκομμένες. Μπορεί οι ηθοποιοί να πιπιλάνε την καραμέλα ότι «ο πραγματικός ηθοποιός φαίνεται στο θέατρο», αλλά δεν θα άλλαζα μια ερμηνεία της Παξινού στο θέατρο για την Βιλάρ της στο «Για ποιόν χτυπά η καμπάνα» ( http://us.imdb.com/title/tt0035896/ ). Είχα να πάω στο θέατρο περίπου 4 χρόνια και η χθεσινή βραδιά ήταν μια –απροσδόκητα- ευχάριστη έκπληξη.…..
Η παράσταση λέγεται «Ομήρου Ομηρεία» και ανεβαίνει σε ένα μικρό θέατρο της Θεσσαλονίκης, το «Τεχνουργείο». Είναι από αυτές τις προσπάθειες που κάνουν κάποια ψιλοερασιτεχνικά θεατρικά σχήματα και ομάδες. Η πλοκή; 8 γυναίκες κλεισμένες σε ένα σπίτι. Το όλο σκηνικό παραπέμπει σε reality. Κοινό στοιχείο; Το όνομα Όμηρος που παίζει τον ρόλο του (γιος, σύζυγος, γκόμενος) στη ζωή της κάθε μίας από αυτές τις οκτώ γυναίκες.
Δεν είναι μια παράσταση που θα αλλάξει το θεατρικό και εν γένει πολιτιστικό γίγνεσθαι της χώρας. Υπάρχουν σεναριακά κενά ανάμεσα στα επεισόδια του έργου, και οι χαρακτήρες είναι περισσότερο από ότι πρέπει ενταγμένοι σε κάποια ευρέως διαδεδομένα κοινωνικά στερεότυπα (η αντρογυναίκα στρατιωτικός, η upper class ψωνάρα του Πανοράματος, το μικρό παρτσακλό, η σαλταρισμένη ψυχαναλύτρια που αναλύει τα πάντα με βάση την μέθοδο του Muller- αυτά τα έκανε ο Γιάννης Βογιατζης στο «Η γυναίκα μου τρελάθηκε» με τον Κωνσταντάρα και την Αρώνη πριν από 45 χρόνια, κορίτσια….). Είναι όμως μια παράσταση γρήγορη, με καλό ρυθμό, έξυπνα ευρήματα και συνολικά ευχάριστη. Και κυρίως είναι μια παράσταση όπου βλέπεις ότι αυτοί που συμμετέχουν, το κάνουν από την ανάγκη τους να μιλήσουν και να πούνε πράγματα, και όχι να κάνουν εμπόριο.
Εν κατακλείδι: Δείτε αυτή την παράσταση. Όχι για να κάνετε ψυχικό και να στηρίξετε αυτή τη θεατρική ομάδα, αλλά γιατί θα περάσετε καλά, θα γελάσετε και θα φύγετε ανάλαφροι. Και αν ψάχνετε για καταβυθίσεις στην ανθρώπινη ψυχή, δείτε τον «Νονό». Εγώ αυτό θα κάνω (για 58η φορά…).
Δεν έχω ιδέα από θέατρο μιας κ δεν πηγαίνω...αλλά χθες πέρασα καλά.....Συγχαρητήρια στις κοπέλες κ πάντα τέτοια.... :)
Είδα ανθρώπους με όρεξη και μεράκι σε αυτό που κάνουν ... δεν είναι εμπορικό αλλά είναι κάτι το αληθινό. Μπορεί οι ατάκες να ήταν έξυπνες αλλά δεν ειπώθηκαν για να πουλήσουν ούτε για να εντυπωσιάσουν. Γελάσαμε και τα καταφέρανε. Χαρήκαμε εμείς, χάρηκαν και τα παιδιά που έδωσαν την παράσταση... έξυπνο σενάριο, με λιτά σκηνικά έξυπνα και λειτουργικά στημένα , κουστούμια που μπορεί να τα δούμε να τα φοράν την Κυριακή το πρωί σε κανένα καφέ, 5 φώτα, ένας φωτιστής/ηχολήπτης/θυρωρός/κουβαλητής/καθαριστής/φροντιστής/μεταφορεας κτλ κτλ ( σίγουρα θα έχει κάνει και αλλά που δεν μπορώ να φανταστώ τώρα αλλά όταν έχεις να κάνεις με τόσες γυναίκες...) και στο τέλος ένα αποτέλεσμα ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ!!
από μένα ακόμα ένα χειροκρότημα!!!
θα σας δω οπωσδήποτε!!!
Δημοσίευση σχολίου